lex praecedens

D.1.1.1

Ulpianus libro primo institutionum pr Iuri operam daturum prius nosse oportet, unde nomen iuris descendat. est autem a iustitia appellatum: nam, ut eleganter Celsus definit, ius est ars boni et aequi. § 1 Cuius merito quis sacerdotes nos appellet: iustitiam namque colimus et boni et auqui notitiam profitemur, aequum ab iniquo seperantes, licitum ab illicito discernentes, bonos non solum metu poenarum, verum etiam praemiorum exhortatione efficere cupientes, veram nisi fallor philosophiam, non simulatam, affectantes. § 2 Huius studii duae sunt positiones, publicum et privatum. publicum ius est, quod ad statum rei Romanae spectat, privatum quod ad singulorum utilitatem: sunt enim quaedam publice utilia, quaedam privatim. publicum ius in sacris, in sacerdotibus, in magistratibus consistit. privatum ius tripertitum est: collectum etenim est ex naturalibus praeceptis aut gentium aut civilibus. § 3 Ius naturale est quod natura omnia animalia docuit: nam ius istud non humani generis proprium, sed omnium animalium, quae in terra, quae in mari nascuntur, avium quoque commune est. hinc descendit maris atque feminae coniunctio, quam nos matrimonium appellamus, hinc liberorum procreatio, hinc educatio: videmus etenim cetera quoque animalia, feras etiam istius iuris perita censeri. § 4 Ius gentium est, quo gentes humanae utuntur. quod a naturali recedere facile intellegere licet, quia illud omnibus animalibus, hoc solis hominibus inter se commune sit.
Iuri Hoc principium usque ad § huius studii dividitur in quinque partes. In prima ponit, quod oportet facere volentem studere in iure. In secunda docet unde ius dictum sit. In tertia definit ius authoriatate Celsi. In quarta ponit quod honorem quis consequitur ex hoc studio. in quinta ponit unde sequitur hic honor. Secunda ibi, Est autem , tertia ibi, Nam ut eleganter , Quarta ibi, Cuius merito , quinta et ultima ibi, Iustitiam namque .
Casus usque ad finem legis sic figuratur. Aliqui leges sive iura audire volebant. inde quaestionem Ulpiano fecerunt, quis esset modus, quo oportet addiscere. ad quod dicit Ulpianus, quod prius est necesse, quod aliquis sciat unde nome iuris descendat. Secundo dicit, unde appelletur ius. Tertio dicit, quid sit ius. Nam nos ministri iuris separamus aequum ab inquo, licitum ab illicito. Item dicit, quod ius pluribus modis facit aliquos bonos, ut aperte in litera dicitur. Dividitur quidem ius in duas species: quia aliud privatum, aliud publicum: et haec omnia plene et aperte exemplificat. Item dividitur ius privatum in tres species, nam colligitur ex iure naturali et ex iure gentium et ex iure civili: et de his omnibus exempla ponit. Nam ius gentium commune tantum hominibus est, nam debent erga Deum habere religionem et obedire patri et patriae. quod bruta non faciunt. Item licet de iure naturali vim vi repellere, cum omnes ab Adam ortum habuerimus: et ideo unus alteri insidari non debet. Ponit etiam quod manumissio ab hoc iure processit. nam iure naturali omnes nascebantur liberi, sed iure gentium sunt hodie tria genera hominum. Item ex iure gentium introducta sunt bella, et alia multa. Vivianus.

Iuri scilicet addiscendo vel pertractando.

Prius quam noscat substantiam iuris per divisiones quae dicuntur infra eo § huius studii , nec obstat quod dicitur supra in proemio § discipuli. Et quod dicit oportet, improprie dicit id est decet sic C. de bo. quae li. l. cum oportet in prin. et de rap. vir. l.j. § oportet enim, etc. sic econtrario decet pro oportet, ut C. de cap. et postli. re l. si fi.

Iustitia est autem ius a Iustitia sicut a matre sua, ergo prius fuit iustitia quam ius, sed contra infra eo lex iustitia. ibi ius suum etc. ex quo colligitur quod statim fuit ius, postquam fuit iustitia: sed dicit ibi, ius suum in hominis meritum. Vel dic puta in actione et obligatione, bene dico ius a iustitia appellari. si nunc ius est ars boni et aequi, ut subiicit, et iustitia nihil aliud est, quam ipsa aequitas et bonitas: ergo iustitiam habet matrem: et hoc subiicit, nam etc sic et obligatio dicitur mater actionis: ut infra de proc. l. licet. § ea obligatio.

Ius est ars hoc potest intelligi tribus modis. Primo, ut dicas definitum ius in genere, et sic est ars, id est scientia finita, nam arctat infinita, nam ars est de infinitis finita doctrina secundum Porphyrium. Secundo dic describi quamlibet speciem iuris, ut praetorium, vel civile, vel naturale, vel gentium: et tunc ponetur pro praecepto coarctante. sed hoc non placet, cum istae partes iuris non sint artes, sed artis partes. vel tertio, ars, id est artificium, nam author iuris est homo, iustitiae deus, et quod subiicit, id est eius aequum et utile. et nota quod aliud est bonum, aliud est aequum: ut hic. est enim quoddam bonum, et aequum, ut infra si certum petat l. si et me. est bonum, et non aequum: ut usucapio: ut infra de usuc. l. prima. et infra de re iu. l. iure na. in fin. titu. est tertium aequum et non bonum: ut C. de pa. con. l. hac leg.. est aequo aequius ut infra de furt. l. si servus communis § quod vero.

Cuius istud, cuius, si referatur ad ius, haec dictio merito in vim nominis ponitur. meruit enim ius appellari sacrum: et ideo iura redentes sacerdotes vocantur. si ad artem, in vim adverbii secundum Azonem.

Sacerdotes quia ut sacerdotes sacra ministrant et conficiunt: ita et nos, cum leges sint sacratissimae. ut C. de legi et consti. l. leges. et ut ius suum cuique tribuit sacerdos in danda poenitentia, sic et nos in iudicando ut infra eodem l. iustitia.

Colimus id est eius voluntatem servamus, quae est ius ut ius suum cuique tribuatur, ut infra eod. l. iustitia. § 1.

Profitemur id est docemus.

Ab iniquo ut in contractibus, secundum Ioan.

Ilicito ut in matrimoniis: ut infra de ritu nupt. l. l. semper .

Metu poenarum metu si fit quis bonus ut in transactione iurata, ut C. de transac. l. si quis maior. Item ubicumque poena unius est metus multorum: ut C. ad leg. Iul. rep. l. j. praemio fit bonus: ut C. quib. ex caus. ser. pro praemio liber. acci. per totum et de stat. et imagin. l. et virtutum. et de fam. lib. l. j. et j. ad Silla. l. antepen. § fin. et in authent. de non alien. § fin. collat. ii. unde versus:

Oderunt peccare boni virtutis amore.
Oderunt peccare mali formidine poenae.

Nisi fallor. Nullo modo fallimur. nam civilis sapientia vera philosophia dicitur, id est amor sapientiae: a philos, quod est amor: et sophia, id est, sapientia: ut j. de var et extraord. cogn. l. j. § proinde. licet pecuniam non abiiciamus: ut j. de vaca. et excu. mu. l. in honoribus § philosophis et facit C. de dedit. li. tollen. § j. et C. plus valere quod agitur per totum.

Huius studii id est iuris studio quaerendi, duae sunt species prout dialectici ponunt speciem nonprout legistae: qua posita ponitur et genus: sed non convertitur secundum Ioanem. Licet quidam dicant Platonem intellexisse quod species sive positiones dicerentur res super quibus ius tractat: et iam constaret species esse infinitas, cum super multis tractet hoc ius, et super servis et liberis. unde reprehendunt eum. et facit ad hunc § Inst. de iustitia et iure § huius.

Positiones id est divisiones.

Publicum ad statum conservandum, ne pereat. Sed cum publicum ius sit in sacris et similibus hoc etiam in qualibet villa fiat, qualiter pertinet ad statum rei Romanae tantum? dic quod villam quamlibet conservari, et ibi talia fieri, pertinet ad civitatem Romanam: cum non esset perfecta, nisi ex suis partibus constaret: ut j. tit. j. l. j. nec placet quod dicas publici appellationem ad alia loca referri, quam Romanae civitatis: ut j. de ver. sig. l. eu. qui vectigal.

Ad singulorum scilicet principaliter, secundario, ad publicam utilitatem. expedit enim rei publicae ne quis re sua male utatur: ut Inst. de his qui sunt sui, vel alieni iur. § pen. et j. de procur. l. servum § publice sic et e contrario, quod est publicum principaliter, secundario pertinet ad utilitatem singulorum: ut l. j. in fin. C. de caduc. toll.

In sacris constitit ius publicum in sacris (ut sunt Ecclesiae, in quibus petimus veniam peccatorum: ut in auth. ut lic. matri et avis § quia vero col. viy. ita et si laesae fuerint, quilibet potest uti interdictis. ut j. de interd. l. j. y. et iy. et l. interdictorum § interdicta) 2. Item in sacerdotibus; quia (interest ut sint sacerdotes, quibus veniam petamus peccatorum: ut C. de sum. tr. et fid. cath. l. inter claras et propter iniuriam eis factam quilibet agit: ut C. de episc. et cler. l. si quis in hoc.) 3. Item in magistratibus, quia interest ut sint magistratus. parum enim prodesset iura esse in civitate, nisi sint homines, qui iura reddere possint.: ut j. tit. j. l. y. § post originem. 4. Constitit et in aliis: ut j. ad leg. Iul. ma. l. pen. et j. et sol. matr. l. j. et Instit. de rer. divin. § cum in suo. Patet ergo quod tit. de sancrosanctis ecclesiis vel de episc. et cler. ubicunque sunt, et similes, sunt de iure publico: et idem de iure fiscali, ubicunque sit: et idem de officio magistratuum: ut C. de officio. ter omnes tit. et de iurisdict. omn. iud. et in aliis similibus iuribus digestorum et codicis.

Tripertitum specialius ideo ponit; quia plurima de eo tractaturus est: idem tamen dico de publico, quod est tripertite collectum secundum Io. et sunt eadem exempla: ut liceat reipublicae vim vi propulsare: et ut cum iniuria eius alter non locupletetur: item et circa usucapiones.

Naturalibus praeceptis A naturali iure habet ius privatum hoc, ut nemo fiat locupletior cum aliena iactura: ut j. de condict. indeb. l. nam hoc.

Gentium a iure gentium hoc, ut quod quisque ob tutelam, etc. ut j. eod. l. ut vim. a iure civili, ut praecepta de usucapione ut Instit. de usucap. in princ. quid autem sit unumquodque istorum, subiicit: sed alio modo ius naturale ibi accipitur, quam hoc §.

Quod natura id est Deus, et sic nominativi. 2. vel dic quod sit ablativi casus. Item nota ius naturale quattuor modis dici. Primo, lex Mosaica: ut Instit. de iur. nat. gent. § j. 2. Secundo, instinctus naturae: ut hic. 3. Tertio, ius gentium: ut Inst. de re. div. § singulorum. 4. Quarto ius praetorium: ut j. de min. l. j. et facit Instit. de iur. nat. in princ. 5. Quinto: ut j. eod. l. pen. in princ. et sic s. acciptitur proxim. § et sic in idem recidit.

Omnium animalium fallit secundum quosdam in vermibus, qui non ex aliis, sed ex terra gignuntur: idem in cuculo et dic ut quod hic loquitur in generibus singulorum animalium, et non in singulis generum,. sic Inst. de suspect. tut. § j.. Sed puto hoc, quod sic sit, naturae esse instinctum: nec hic dicitur quod omnia animalia per coitum procreantur, sed iure naturali regi: quod regimen est in eo quod avis volat: quod piscis natat: et sic de aliis.

Coniunctio alias coniugatio. coniunctio et consensus animorum, quae sola, scilicet sine concubitu, facit matrimonium: ut subiicit, et j. de reg. iur. l. nuptias. et hoc est verum de licita coniunctione. Quid de illicita, cum ad hanc eodem modo, quo ad licitam inducamur? quidam dicunt quod non idem. Nec obest quod illicitum committitur: quia primus motus iuris natura est impunitus: sed propter sequens oblectamentum contrahitur veniale peccatum: propter factum, si sequitur, contrahitur mortale peccatum. in brutis autem animalibus non habetur discretio: cum sine ratione ducantur. Item nunquid ergo ipse actus matrimonii, vel copulae carnalis, est ius naturale? Respondeo: non: sed ipse motus ad actum. item ad peccatum movemur: ut in authent. de rest. et ea quae § unum. col. iiy.

Educatio eo enim quod movetur parens ad educationem filii, est ius naturale: et ad hoc etiam adstringitur, nisi filius per se sit sufficiens: ut ff. de lib. agn. l. si quis a lib. § sed si filius.

Humanae et solae nam et iure naturali utuntur, sed non solae.

Recedere id est differre.

Illud scilicet naturale.

Hoc scilicet ius gentium.


lex sequens
Thomas Rüfner / truefner@uni-bonn.de